Babies, dronken dokters en even iets anders!

Maandag ben ik weer de nacht ingegaan. 3 op een volgende nachten van 13,5 uur. Uiteraard snappen jullie dat wanneer wij klaar zijn om half 8 's ochtends (we beginnen om 18.00 uur) dat wij helemaal kapot zijn en eigenlijk geen zin meer hebben om die 15 min terug te lopen naar huis.

Maandag nacht begon rustig. Kortom er lag geen enkele vrouw. Gedurende de dag waren er 2 bevallen. Ik bleef optimistisch en heb het gehouden op de stilte voor de storm. Ik hoorde dat de nacht ervoor 12 vrouwen zijn bevallen. En waar was Chantal op dat moment?
Ik schreef mijn stage verslagen aangezien ik die van 3 weken allemaal nog moest schrijven. (Eigenlijk moet je je dagelijkse verslagen ook gewoon dagelijks schrijven anders stapelt het zich op en wordt je acuut chaggo van het werk dat voor je ligt). Dus na een tijdje geschreven te hebben kwam er een vrouw binnen deze was voor Cynthia. We hebben een volgorde van patiënten. Cynthia is nr 1, Marlies n 2 en omdat ik hier heen kwam met al 19 zelfgedane bevallingen ben ik nr 3. Heb ik geen moeite mee!
Het bleef lang rustig, maar om een lang verhaal kort te maken. Toch midden in de nacht een productieve nacht gehad en een bevalling kunnen doen. Een mooie jongen van 3.2 kg.
Dinsdag opnieuw een mooie jongen van 3.7 kg. Jammer genoeg was zijn start niet optimaal en hoorde ik dat ze hem hebben moeten doorsturen de volgende dag wegens ademhalingsproblemen. Niet raar want ze haalde hem die avond van het zuurstof, ik keek naar zijn borstkas en dat ging niet heel regelmatig op en neer mijn conclusie laat hem nog maar even liggen. De verloskundige vond dat het wel redelijk was en haalde hem eraf.
Dinsdag verder was een vreemde nacht dienst. Bij aankomst kwam er een arts (Een arts vergelijkbaar aan Dr. Sprong, een grote man met giga handen). Hij ging ergens heen met 2 vrienden en vroeg of ik hen wilde begeleiden. Ik zag de bui al hangen en heb maar direct gezegd nee ik heb veel werk te doen.
Toen hij terug kwam liepen wij precies de verloskamer in om een vrouw te onderzoeken. Hij kwam binnen en zei "zij gaat bevalling trek je handschoenen aan!" Ik heb nog nooit een vrouw gezien die relaxed lag terwijl ze moest bevallen. Conclusie: ze moest niet bevallen, sterker nog 1 cm ontsluiting voor een eerste kind dus dat duurt nog minstens 10 uur. Hij zat maar te trekken, te pushen en raar te doen. En toen kwam het in mij op, hij liep naar me toe en praatte tegen me! Hij was gewoon straal bezopen. Dat vond ik nog niet eens het schokkende gedeelte, het ergste was dat hij een vrouw wilde gaan hechten terwijl hij zichzelf onder tafel had gedronken waarschijnlijk met Konjagi (een plaatselijk likeurtje). De vrouw keek ons aan en vertelde dat ze naar een ander ziekenhuis wilde. DUHHHH ik had het zelfde gezegd.
De arts zei dat ze dat dan maar moest doen en terwijl hij weer vroeg wat wij geleerd hadden van deze situatie kon ik alleen maar denken: "Niet drinken tijdens werktijden!" Ik zei dus ook met mijn brutale hoofd dat hij dronken was en dat dat eigenlijk niet kon. Natuurlijk zoals elke dronk ontkende hij alles op een lallende manier.
Toen we eenmaal gingen zitten en wachten op een volgende patiënte begon hij tegen Marlies en mij te praten, hij vroeg onze naam en waar we vandaag komen (dat doet iedereen, en aangezien onze naam moeilijk is is het ook normaal dat het 2 keer gevraagd wordt). Vervolgens keert hij zicht tot mij en zegt. Ik ga met je trouwen. Waarop Marlies en ik het uitproesten van het lachen en keihard NEE antwoorden. (Mama, mijn eerste aanzoek van een arts is binnen, als er een keer een nuchtere arts langs komt met de zelfde vraag, zal ik eerst vragen of hij een huis in de Ardenne heeft end dan accepteren!) Tot 5 keer toe heeft hij het gevraagd. Hij kwam zelfs tot de conclusie dat het nu niet kon dus gingen we morgen trouwen. Marlies de vriendin die ze is zegt glad hard: Je moet eerst mijn toestemming hebben en die krijg je niet!. Ik wist niet of ik moest lachen om deze absurde situatie of niet.
Toen hij eenmaal weg liep het gebouw uit rende de verloskundige achter hem aan en deed de deur op slot zodra hij buiten was. Blijkbaar irriteerde ook zij zich aan zijn gedrag aangezien hij vrouwen lastig viel en tegen ons Mzungu’s veel te aardig was. Daarnaast was het duidelijk dat wij ons niet op ons gemak voelde met hem in de buurt. Toen we hem de volgende ochtend zagen liep hij erbij als een dood vogeltje! En terecht!
Woensdag liep de feeks van de afdeling rond in het gebouw. Wij noemen haar feeks omdat ze houd is, een vieze pukkel heeft met dikke zwarte haren eruit op HAAR jawel haar kin en daarnaast wil iedereen die daar werkt ons helpen en ons leren, behalve zij. Zij duwt ons aan de kant en weigert tegen ons te praten. Ik vond dit niet kunnen en ging dus met haar in gesprek, waarom mogen wij geen bevallingen doen bij U. Het enige wat ze zei was vraag maar aan Gasto de vroedbroeder die er die avond werkte. Ze had niet eens de beleefdheid zelf iets te zeggen! Waardoor ik haar nog ergens vond.
Al met al in plaats van ieder 2 bevallingen zijn we geeindigt deze nacht met ieder 1 bevalling omdat feeks de rest deed en ons niet aankeek. Wat wij dus deden was zodra zij een bevalling deed haar helemaal alleen laten staan.
Mijn bevalling was een interessante, ik stond finaal alleen. Marlies en Cynthia lagen te lezen op bed. Ik heb de bevalling alleen gedaan, het kind alleen opgevangen, alleen afgedroogd, alleen verdooft en alleen gehecht. Er was niemand aangezien feeks op het bed naast mij bezig was en ik geen idee had waar Gasto mee bezig . Kortom dit was de eerste bevalling finaal zelfstandig alsof ik gewoon aan het werk ben als zelfstandige in een ziekenhuis of thuis. Ik was helemaal trots op mezelf en glunderde van oor tot oor. Helemaal toen Gasto terug kwam en ik mijn laatste hechting zette en hij zeer fier zijn duimen opstak en mij feliciteerde met mijn resultaat van zelfgedane 2e graads ruptuur hechtingen!.
Eenmaal thuis direct het bed in gedoken. Ik voelde met niet echt lekker, mijn buik ging tekeer als een malle en ik stond te zwaaien op mijn benen. Resultaat ik werd om half 3 ’s middags wakker uit mijn coma. Wat een genot want ik voelde me weer helemaal tiptop in orde.
’s Avond zijn we even anders gaan eten. Weg met de eeuwige rijst/spaghetti/bonen/soep/gekookte bananen. Op naar Vama’s een Indisch restaurant. Pap als je hier bent zullen we er gaan eten en kun jij mij aanraden wat ik moet eten. Marlies en Cyn willen er ook graag nog eens eten! Oh ik heb zitten bunkeren alsof mijn leven ervan afhing. Het leek mijn galgen maal wel. We begonnen met sausjes 1 pittige en 1 koriander saus (die laatste raad ik niet aan dat is echt absurd vies) met schoteltjes wortel en komkommer. Vervolgens kwamen er kippenkluifjes. Als boeren Hollander heb ik met mijn handen zitten smullen. Vervolgens kwamen de gefrituurde uienringen ook deze waren zeer snel op aan de tafel. Toen de echt Indische lekkernijen. Wat een genot. De donderdag avonden zijn de social nights en dat zijn de avonden van het voortreffelijke eten!

Morgen gaan we op safari naar Arusha nationaal park. Dit staat bekend om de olifanten (tante Mar ik ga mijn best doen voor een mooie foto), giraffen, zebra’s en apen! Zondag een dag met de zoon van onze gastfamilie die ons Arusha op zijn manier gaat laten zien!

Groetjes aan iedereen thuis en bedankt voor alle lieve berichtjes die jullie mij altijd sturen!!