De safari

De safari:
Onze eerste echte kennismaking met Tanzaniaanse dieren vond plaats direct bij binnenkomst in het gehuurde huisje. Het eerste wat ik zag was een soort salamander (gekko?) van redelijke afmetingen die over de binnenmuren heen en weer rende. Na twee seconden gaf ook nummer twee acte de presence. Deze dieren moet je binnen hebben volgens Chantal, ze vangen de muggen. Vooralsnog had ik meer op met muggen dan met deze kruipers, zeker toen er boven het bad nog een te voorschijn kwam met dubbele afmetingen. Echter, het went snel, na een paar dagen in de rimboe word je van een gekko’tje meer of minder niet meer warm of koud.
Een safari is de manier om de wildlife van Tanzania te ontdekken, Chantal had dit al voor ons georganiseerd. Woensdagmorgen zijn we met ons drieen, nog een ander Nederlandse en een Canadese gebakbakster (beide vrijwilligers in het locale weeshuis) in een oude rammelende Lancruiser gestapt. Vergezeld van gids / chauffeur Goody en kok Simon zaten we binnen de korste keren in Taranguire national park. Het dak van de Landcruiser bleek een soort scharnier mechaniek waardoor het een meter boven de auto kan worden geinstalleerd, ideaal om staande alles te bekijken en te fotograferen zonder in de brandende zon te moeten staan.

Binnen de korste keren stonden we oog in oog met zo ongeveer alles wat daar leeft. Olifanten, giraffes, leeuwen, noem het op en we kwamen het daar tegen. Een unieke ervaring.

De volgende dagen hebben we allerhande tochten gemaakt door national parken Taranguer, Ngorongoro, de Serengeti en een dode en ingezakte vulkanische krater en lake Manyara.

De gids bleek over het ongelooflijke vermogen te beschikken om alles maar dan ook alles te zien. Een leeuw die op 500 afstand in het hoge gele gras lag te slapen, een luipaard in een bebladerde boom, een klein nietig vogeltje op een tak, hij zag het allemaal. (hij rook het allemaal waren zijn woorden ). Hij bleek bovendien een enorme kennis te hebben van alle dieren die we tegenkwamen. In uitstekend engels wist hij ons keer op keer te verbazen met allerhande mooie wildlife verhalen.

De wegen zijn duidelijk niet te best, onverhard met diepe gaten waar de chauffeur maar zo goed als mogelijk omheen of doorheen moeten rijden. Dit gecombineerd met het gegeven dat er wat kilometers moeten worden afgelegd om van park naar park te komen, maakt dat er regelmatig stevig wordt doorgereden. Dat die LandCruiser niet ter plaatse uit elkaar is gevallen is mij een volkomen raadsel. Wat een stevige constructie moet dat allemaal zijn.

Het is ook verbazend om te zien hoe weinig last de dieren lijken te hebben van safari autos. Een leeuw met twee jongen zocht zelfs de schaduw van een auto op voor een uitgebreid dutje door half onder een auto te gaan liggen slapen terwijl de welpen wat speelden en dronken. Een unieke ervaring!

We hebben iedere keer overnacht op campings. Allemaal heel basic, een klein oud tentje met een simpel matrasje, nauwelijks verlichting en al helemaal geen luxe. Hoort er allemaal bij, dit maakt het mede uniek. Je moet niet te veel last van smetvrees hebben, het is echt allemaal heel basic. Het went is mijn ervaring.

De campings zijn geen van alle afgeschermd met een hek of zelfs met een draad, mogelijk mag dat niet. De campings zijn dus gewoon vrij toegankelijk voor ieder dier. Dit is me heel duidelijk geworden.

Op de eerste camping werd ik ‘s nachts gewekst door het gebrul van huilende/vechtende hyenas op de camping, best intimiderend als jij in een fluttentje ligt te slapen maar kan er mee door.

De “mooiste ervaring” camping bleek die voor de derde overnachting. Tijdens het dener bleken er mannen van de bewaking op die camping te zijn die automatische geweren (AK47) droegen om de camping gasten te beschermen tegen de wilde dieren. Zo vertelde een van de bewakers. Net voor het slapen gaan maakte ik nog een praatje met een van die mannen, hij wees me op drie buffels die al op de camping aan het grazen waren. Twee vrouwtjes en een enorme stier. Deze dieren zijn heel gevaarlijk merkte hij terloops nog even op, vooral die grote stier is een mogelijk probleem, ze doden heel regelmatig mensen doordat ze heel impulsief heel aggressief kunnen reageren. Deze buffels zijn dus verantwoordelijk voor het grootste aantal omkomen mensen per jaar in Afrika. Echt een opbeurend gesprek voor het slapen gaan met de aanblik van die drie enorme kolossen nog op het netvlies. Maar je moet toch wat, daarom maar gewoon gaan slapen en er het beste van hopen.

Na enige tijd te hebben geslapen word ik plots wakker van een vreemd geluid. Een grazend dier realiseer ik me na enige seconden analyseren (=wakker worden). Angstvallig denk ik aan die buffels maar het geluid neemt af en met een AK47 in gedachten val ik weer in slaap.

Wat later schrik ik weer wakker. Kwart over twee, pikdonker. Het graasgeluid van zojuist wordt nu duidelijk vergezeld door andere geluiden. Een bruut gebries tussen het grazen door en geblaas met nog een ander geluid. Grazen, woest in- en uit-ademen en slikken realiseer ik me plotseling. Dit is duidelijk geen eekhoorntje naast de tent.

Ik pak mijn lampje, rits een kant van de tent open, steek mijn hoofd naar buiten en schijn een enorme buffel recht in de ogen. Het beest staat op minder dan twee meter afstand en kijkt me recht in de ogen. De aanblik van de plotselingen mzungu (blanke) staat hem duidelijk in het geheel niet aan, hij stopt direct met grazen en kijkt me uitermate geirriteerd en getergd aan. Nou kijken buffels van nature al niet onzettend vrolijk maar deze had er echt de pest in dat hij werd gestoord en zelfs recht in de ogen werd geschenen.
De schrik sloeg me waarlijk om het hart. Na evalueren van alle beschikbare opties (wegrennen en alsnog de nek breken over scheerlijnen, achtervolgd worden door een kwade buffel) maar besloten om het beest maar te laten voor wat het was en er gewoon het beste van te hopen. Ik verkeerde duidelijk in een soort van ontkenningsfase. Uiteraard heb ik nog wel eerst mijn welgemeende verontschuldigingen aangeboden, pas later realiseerde ik me dat die kolos helemaal geen nederlands spreekt en dus niets van mijn excuses heeft begrepen. Lampje weer uit, rits zachtjes dicht om het beest niet te veel te ongerieven, weer gewoon gaan liggen en hopen dat alle problemen daarmee waren afgedaan. Bleek een goede tactiek, het dier graasde, slikte en brieste nog wat door wandelde toen al grazend rustig verder.

De volgende morgen bleek de camping te zijn bezocht door een kudde zebras, een groep buffels en een kudde olifanten. Deze laatste bezoeken de camping regelmatig volgens de bewakers, ze blijken in staat om met acrobatische trucs de aanwezige watertank te openen om de dorst lessen. Een heel bijzondere nacht.

Zoals gezegd is de verscheidenheid van gespotte dieren enorm, deze allemaal beschrijven is onmogelijk. Daarom beperk ik me hier tot het noemen van mijn top 5 van de mijnerzijds meest bijzondere dieren.

1. Het lelijkste dier
Niet ieder dier kan de mooiste zijn, dit is vast iedereen duidelijk. Het dier wat het begrip lelijkheid toch wel een extra dimensie geeft is voor mij toch wel een nijlpaard. Er is waarschijnlijk iets in het ontwerp van dit dier geheel niet goed gegaan. Het is ongeveer even dik als lang, heeft een bek als een grot met daarin een paar tanden waar een orthodontist slapeloze nachten van zou hebben, rare en veel te korte pootjes gezien het imposante lijf en een raar kort staartje waarmee ze regelmatig poep rondsproeien. Ware mislukkelingen die nijlpaarden.

2. Het meest destructieve dier
Dit dier op op een op deze lijst verdient deze titel met grote voorsprong. De olifant. Om onduidelijke redenen slopen olifanten zo ongeveer iedere boom die ze tegenkomen. Ze eten van de bast tot de boom doodgaat en omvalt en vervolgens richten ze zich op de volgende boom. Enige vorm van natuurbescherming is de olifant volkomen vreemd, ze gaan gewoon door met vernielen, het lijkt ze niets te kunnen schelen. Binnenkort is er waarschijnlijk geen boom meer over, met dank aan de olifant.

Dit gedrag zou ze in Nederland op menig bekeuring, rechtzaak komen te staan en mogelijk zelfs leiden tot de oprichting van speciale politieke partijen (de partij voor de bomen). Hier in Tanzania kan dat gewoon allemaal maar, niemand doet hier iets tegen. Misschien een nieuw speerpunt voor onze nationale joker Wilders?

De olifant is ook maar raar gebouwd. Hij is te groot om mooi te zijn, heeft rare veel te grote oren, een afzichtelijke slurf, een raar rond bol lijf. Duidelijk geen schoonheid. Zou misschien wel op nummer twee van de eerste lijst passen!


3. Het domste dier
Mijn eerste gedachte was Geert Wilders maar ik realiseer me dat het domste schepsel in Tanzania moet leven dus Geert valt af. We moeten streng zijn. Aangezien het domste dier reeds lang is opgegeten omdat het te dom bleek om te kunnen voortbestaan is er nu geen meer over. Deze lijst is dus leeg. Domme dieren kunnen hier onmogelijk voortbestaan. Dit is het gevolg van de evolutie.

4. Het slimste dier
Dit onderdeel blijkt heel moeilijk. Eerst stond hier de leeuw, dit dier spreidt een enorme intelligentie ten toon. Als voorbeeld de slapende leeuw op een rots van een meter of twee drie hoog, ergens in de Serengeti. De leeuw slaapt maar toch niet echt. Je voelt dat dit dier iets aan het uitspoken is. Dan huppelt er op een paar honderd meter in de verte een verdwaalde gnoe voorbij. Gnoes doen dat soms, ze huppelen dat gewoon blij ergens naar toe zonder te weten waar naar toe. De “slapende” leeuw ziet de gnoe en begint wat te bewegen, springt dan van de rots en loopt een paar meter overduidelijk richting gnoe. Lijkt compleet onzinnig, de gnoe is veel te ver weg om voor de leeuw bereikbaar te zijn. Maar onze gids realiseert zich dat deze leeuw bezig is met een duister plan. Hij moet ergens een maatje in het gras hebben waarmee hij samenwerkt. Na wat rondspeuren blijkt dat ook precies te kloppen. De aktie van de leeuw om te gaan staan was volgens de gids alleen maar bedoeld om de gnoe richting het wachtende maatje te sturen. Deze manier van samenwerking getuigt toch wel van een enorme intelligentie en het vermogen tot samenwerking. Toch staat de leeuw in deze categorie niet op een, als koning van de dieren ben je als nummer een geboren, behoor je slim te zijn en hoor je je dus ook zo te gedragen. Geraffineerd gedrag is dan niet meer bijzonder maar verwachting geworden.

Nee, na wat puzzelen staat op mijn lijst de gnoe op nummer een als slimste dier. De gnoe zult U verbaasd uitroepen?? Inderdaad, de gnoe. Nou ben ik de eerste om toe te geven dat de gnoe nou niet bepaald is gezegend met een daverende intelligentie. Eigenlijk is de gnoe gewoon rete-stom. Hij ziet er ook al gewoon dom uit. Een beetje grijs gekleurd met wat ongedefinieerde strepen, rare horentjes op z’n kop, een vreemde vorm kop en een raar aflopend lijf. Wat een bedroevende verschijning! Waarom dan toch de gnoe op een?

De intelligentie van de gnoe schuilt volgens mij in het feit dat de hij weet dat hij een beetje dom is. (aan wie doet dit nou ook al weer denken?). Hij realiseert zich op de een of andere manier dat hij het met alleen zijn eigen slimheid nooit zal redden in de vijandige omgeving van Tanzania. Hij weet echter ook dat zebras wel redelijk slim zijn en dat het loont om bij zebras te blijven en gewoon gezellig met zebras mee te rennen als deze plots gaan rennen. Dat zebras dan gaan rennnen omdat ze bv een leeuw zien gaat de gnoe compleet te boven maar dat maakt hem ook niets uit. Zonder te weten waarom weet hij dat beter voor hem is om bij zebras te blijven. Om de een of andere manier werkt de samenwerking met de zebras voor de gnoes. Weten waarom hoeft niet voor de gnoe, de kennis dat het werkt is voldoende.

De gnoe leert ons hiermee een belangrijke levensles, zelfs met een klein scala aan talenten kan je toch iets van je leven maken als je maar de juiste dingen doet. Je hoeft niet allemaal leeuw te zijn om er toch te komen. Omwille van deze wijze levensles staat voor mij de gnoe op een als slimste dier.


5. Het mooiste dier :
Hier hoef ik niet over na te denken. De impala staat hier met stip op een.

Alles aan de impala is perfect, in het gehele ontwerp zit geen enkele fout of zelfs maar een kleine afwijking, er valt ook niets meer aan het dier te verbeteren. Dit dier is het mooiste wat ik ooit heb gezien. Hoewel ik me terdege realiseer dat ieder poging om de schoonheid van dit dier te beschrijven zeker maar afbruik kan doen aan de werkelijkheid wil ik toch een poging wagen. Iets is beter dan niets.

De afmetingen: Ik weet niet precies wat ideale afmetingen zijn maar intuitief weet je dat dit dier de ideale afmetingen heeft. Niet te groot is om dom en lomp te worden, maar ook niet te klein om niet op te vallen.

De kleur : Prachtig roestbruine bovenzijde, glanzend, mooi egaal. Wat lichterbruin aan de onderzijde en een zwarte streep van voorpoten naar achterpoten, de scheiding tussen deze kleuren is mooi scherp en recht.

Het lijf : Enorm gespierd en toch extreem lenig. Het dier maakt dan ook met het grootste gemak de meest acrobatische sprongen, alleen maar om bezoekers te laten zien hoe sterk en lenig dit dier is.

De ogen: Prachtige diep-zwarte grote ogen die je doordringend aan kunnen kijken en aan blijven kijken.

De horens: De impala-man beschikt over twee perfect gevormde horens. Niet te dik, geribbeld en prachtig in alle drie richtingen gebogen. Een waar sierraad, ideaal om bezoekers mee te imponeren.

De markeringen:
De impala heeft een korte staart met daarop een subtiel zwart streepje dat wordt geaccentueerd door een iets witte achtergrond. Deze streep wordt herhaald op beide billen van de impala. Het geheel wordt afgemaakt met een subtiele zwarte stip aan de zijkant van het dier. Minder is beter was het ontwerp thema, dit is dan ook precies gelukt.

De impala weet ook dat hij zo mooi is, hij kruipt ook niet direct weg als er mensen komen maar laat bezoekers gewoon kijken.
Heel wat beter dan bijvoorbeeld de cheetah. Deze heeft een hele verzameling afzichtelijke stippels op zijn hele lichaam, het arme dier weet dat volgens mij ook. Ik denk dat de cheetah zich daarom steevast verbergt achter een boom, in het gras of achter een rots, het dier schaamt zich te veel om zich gewoon bloot te laten zien. Met zoveel stippen zou ik ook niet gezien willen worden. Wat een afgang!

Of nog erger is de zebra, die heeft allemaal rare strepen. Je wordt helemaal kierewiet als je zo’n dier bekijkt. En dan nog het ergste, zebras schamen er zich zelfs niet eens voor. Ze blijven gewoon staan. Ik zou mezelf ingraven met zulke strepen. Wat een onbenullen die zebras.

Of neem de leeuw. De koning der dieren. Geen enkele markering. Niets, nog geen rottig streepje of ergens een klein subtiel stipje. Echte leeuwen fanatiekelingen zullen opmerken dat de leeuw een klein zwart kwastje aan zijn staart heeft wat als versiering zou kunnen dienen maar met dat nietige kwastje komt de leeuw er in deze categorie toch wel heel belazerd vanaf. Een kwastje voor de koning, wat een afgang voor zo’n dier. Als ik leeuw was kwam ik nooit meer tevoorschijn. Met zo’n achterlijk rottig kwastje! Blij dat ik geen leeuw ben.

Nee, niets kan het qua schoonheid van de impala winnen. Een dier met het hoogste niveau van perfectie, een waar genot voor het oog!