Long Guido bergklim

1 en 2 februari heb ik samen met andere vollunteers en de meiden Long Guido beklommen.
We kwamen om 8 uur bijeen bij Shoprite (een grote supermarkt). De dag ervoor moest er nog een hoop geregeld worden. Elizabeth uit Denemarken had mij als contact persoon voor de Nederlanders die mee gingen dus heb ik vrijdag middag behoorlijk wat rond moeten bellen. Er moest water me voor het weekend (je drinkt hier aanzienlijk meer water door de hitte en tijdens het bergbeklimmen nog meer), een slaapzak regelen (wie weet wie erin heeft gelegen dus hebben we ons eigen maar gekocht) en lunch voor het weekend.
Dus met ingepakte rugzak ben ik zaterdag ochtend om half 8 naar Shoprite gegaan voor extra water inslag en voor het pinnen van het geld. Ongeveer 120000 Tanzania Shilling gelijk aan 54 euro. Dit is voor een reis in Tanzania voor toeristen een goede prijs.
Bepakt en bezakt in een busje gestapt. Ongeveer 1 uur rijden naar het dorp waar we het Masaai dorp ingingen om de cultuur te zien. Zodra je dus in het dorp komt en uitstapt komen de kindertjes aan alle kanten op je afgerend om je hand te pakken en mee te lopen. Ik had mijn camera om mijn nek en al snel werd duidelijk dat ze daar zeer in geïnteresseerd waren. Ze wilde op de foto en zelf foto’s maken. Uiteraard hebben ze geen idee hoe het werkt en lukt dat dus niet.
Nadat er wordt gezegd dat de kindjes ons los moeten laten zodat we goed verder konden lopen deden ze dat ook. Het valt me op hoe gehoorzaam de kinderen hier zijn. Ze luisteren naar iedereen die ouder is en volgen alle bevelen op.
Eenmaal verder zagen we vrouwen met grote oorbel gaten om het maar zo te noemen met hele kralen kunstwerken erin. Kettingen om hun nek, armbanden overal en Masaai Kanga’s. Een Kanga is een omslag doek voor vrouwen, Kikoi is voor een man.
Nog wat verder kwamen we in een Masaai kamp. De mannen en vrouwen liepen in gewaden. Er kwam een Masaai man op ons af en vroeg gelijk om geld omdat hij zo’n honger had. Ik vroeg me af waarom hij honger had aangezien links, rechts, achter me en voor me geiten werden geslacht en of gevild werden of aan het spit gehangen werden. Overal wel 10 geiten aan het spit.
Masaai staan bekent om hun rare kreten en gekke sprongetjes. Hij deed dit continu en werd aangekeken alsof hij een compleet gestoorde was door de andere Masaai en ik was het met hen eens. We hebben daar lunch gekocht (Chapati met bonen = pannenkoek met bonen).
Na dit zijn we verder gereden naar de plek waar onze toch begon. Het was inmiddels 12 uur ’s middags (10 bij jullie) en we moesten nog beginnen. Dit is het heetste moment van de dag tot 15.00 uur. Ik had me die dag al 3 keer ingesmeerd. ’s Ochtends factor 50 en na smeren met factor 30. Er was niet tegen aan te smeren. We klommen stevig op een pas met grote stenen en rotsblokken met een rugzak van zo’n 10 kg. Een behoorlijke zweet partij dus. Eenmaal in kamp aangekomen 3 uur later konden we onze tent opzetten. Deze waren door onze poorters (dragers) naar boven gedragen, samen met een gasfles, de pannen, de slaapzakken die mensen gehuurd hadden en het eten. De Masaai gids en de poorters liepen op sandalen gemaakt van autobanden. Daar kwamen wij op goede gymschoenen en ik op mijn bergschoenen.
Het kamp was mooi gelegen op een klein heuveltje met een mooie grote Afrikaanse boom zoals je ze ziet in de Lion King in het midden. Onze tenten werden er omheen gezet.
We kregen rijst met groente te eten. Maar voor dit ben ik samen met 5 anderen (de meiden bleven in kamp) een andere heuvel opgeklommen om van daar het uitzicht alvast te bezichtigen. Een klim die 45 minuten duurde. Ik heb daar heerlijk in de stilte genoten van de heerlijk koele wind en de prachtige uitkijk over de Keniaanse grens die gemarkeerd wordt door een grote berg die precies de middenlijn is tussen Tanzania en Kenia.
Na het avond eten heb ik mijn marshmallows uit de tas gehaald om boven het vuur te houden want wat is een kamp met kampvuur zonder marshmallows. De andere vrijwilligers waren er heel blij mee. Er stond een hutje voor de Masaai mannen met takken op het dak. Dus we hebben een stokje van het dag gehaald en uitgedeeld. Ook de Masaai die dit nog nooit ophadden hebben genoten van de heerlijke smaak van marshmallows met rijst. Ik denk niet dat zij gewent waren aan mensen die hen er zo bij betrokken.
Vroeg naar bed want de volgende morgen om 5.30 weer eruit om op 6.30 aan de wandel te gaan. Maar ik kan jullie vertellen ik heb nog nooit van mijn leven zo’n prachtige sterrenhemel gezien. Dus voor ik naar bed ging ben ik tussen de buffel poep gaan liggen (er leven daar vooral buffels en olifanten) en heb ik gedurende 30 minuten genoten van de mooiste pure sterrenhemel. Zelfs de meest kleine sterren waren zichtbaar in deze heldere Tanzaniaanse hemel. Geen wolkje aan de lucht, geen licht van huizen, geen stank van fabrieken maar puur de eenvoudige en prachtige natuur.
De volgende ochtend, uiteraard waren we pas om 7 uur vertrokken in plaats van 6.30 zijn we begonnen aan de grote klim die 4-5 uur zou duren. Halverwege begon mijn lichaam langzaam aan te geven dat het toch wel wat veel was. Maar door regelmatig even 10 seconde te stoppen voor een slok water ging het wel goed. Marlies is heel lief continu bij me gebleven. (Dat krijg je ervan wanneer je niet sport en geen conditie hebt en je jezelf moet redden op doorzettingsvermogen.) De Masaai mannen die nog steeds op hun sandaaltjes van autobanden liepen dronken geen slok water en liepen gestaag door, wanneer zij een mooie rechte stok zagen hakte ze het met de machete om tot wandelstok. Ik kreeg er 1 en kwam tot te de conclusie dat de onderkant van mijn wandelstok verrekte veel leek op een speer, dus ik was gewapend voor de wilde olifanten en agressieve buffels. Ik vond het vervelend dat ik niet kon zien waar we waren, hoe ver we waren. We liepen namelijk ik een prachtig regenwoud. Die zelfde soort met tropische felle oranje, roze en paarse bloemen, lianen en slierten mos aan de bomen. Eenmaal bijna op de top kwam er een punt waar je in een keer uit de bomen bent en om je heen kunt kijken. Long Guido top was nog 5 minuten verder. En het uitzicht nu was al wonderbaarlijk mooi.
Na 10 minuten klimmen en jezelf optrekken aan alles wat je vast kunt pakken stond ik boven op 2690 meter hoogte en ik zag alles. Zelfs Mt. Meru en Kilimanjaro stonden in mijn netvlies. Een uitzicht dat ik nooit meer zal vergeten.
Na hier geluncht te hebben (je klimt 4 uur naar de top bent gebroken als je aankomt zit er 45 minuten en moet dan weer naar beneden) begonnen we aan de weg naar beneden. Natuurlijk ben ik wel een paar keer uitgegleden op de zanderige en vol bladeren grond. Een keer gleed ik uit en kon ik alleen nog met mijn rechterarm een liaan vastpakken waardoor ik net als Tarzan er aan bungelde, alleen weet ik dat ik er niet half zo goed uitzag aan een liaan als hem.
Terug in het kamp kwam ik erachter dat smeren geen zin had gehad, mijn hoofd was rood van het verbranden en mijn schouders waren pijnlijk. Toch nog een dosis zonnebrand opgesmeerd om die kleine beetjes extra te beschermen.
De dag ervoor (de klim naar het kamp) had ik dorens in mijn been gehad dorens die in een haak lopen Masaai noemen ze wait-a-minute. Ik kan je vertellen waarom. Wat doet dat zeer zeg. Ze haken helemaal tot in je huid en zijn moeilijk te verwijderen. Conclusie: Chantal zit onder de krassen, gaten en plekken.
Ik schets een plaatje voor jullie zodat ik jullie het begrijpen: Dag 1: 6 uur klimmen, 4 uur slaap. Dag 2 4 uur klimmen, 45 minuten genieten, 2 uur dalen, kamp opruimen, 3 uur dalen. En continu 35-40 graden op je hoofd.
Kortom vermoeid en gesloopt. Alle dorens en stekels irriteerde me en natuurlijk op dat moment haakt er 1 in mijn voorhoofd. Dus niet alleen mijn benen zijn gehavend maar nu ook mijn voorhoofd. Mijn zere verbrandde voorhoofd. Eenmaal beneden stond er een nieuw soort busje klaar. Zo een waar ze dieren in vervoeren die naar de slacht gaan. Toen ik eenmaal zat en de deuren dicht gingen riep ik dan ook “I feel like a pig for slaughter!” daar kon de rest ook wel inkomen.
Thuis aangekomen wilde ik niets liever dan douche, het zand en zweet van me afspoelen. Dat gold voor ons alle 3. De witte stenen op de muur in de baadkamer zijn dan dus nu ook bedekt met druppels zand.
Een goede nacht slaap (ik was kapot) en ik ben opgeladen. Klaar voor mijn eerste nachtdienst die begint om 18.00 uur.

Ik probeer foto’s te uploaden maar in Tanzania gaat alles langzaam en dus dit ook.
Groetjes!!!