3 Kleine krullekopjes (bevallingsverhalen)

Mijn eerste nachtdienst in Arusha begon rustig. Er lagen 3 vrouwen in arbeid. Ik had vrij weinig te doen, om de beurt deden we een vaginaal onderzoek en luisterde we de harttonen met een pinard. Je leert hier om heel goed te voelen. Ik heb nog nooit zo goed de handgrepen van Leopold gekund als ik hier heb geleerd. De indaling is perfect te voelen.
In ieder geval, Cynthia was bezig met weet ik veel wat. Marlies en ik zaten rustig te kletsen op een ander bed toen we plots geroep hoorden. We leren hier ook goed roepen te onderscheiden en te horen wanneer er iets is en wanneer niet.
We veerde op en liepen naar het bed. Ik trok de Kanga weg die ze over haar benen had en zag gebroken vliezen, schaamlippen die zeer goed wijden en haar.
Ik ben als een raket naar de verloskamer gerent om handschoenen aan te trekken. Ik deed mijn handschoenen aan, Marlies rende naar de verloskamer om een verlosset te pakken. Terwijl zij weg was had ik het hoofdje al in mijn handen. Het ging zo ontzettend vlug. Een kopje vol met perfecte zwarte krulletjes. Marlies was terug en had mijn verlosset klaargelegd. In een verlosset hier zit een schaar, een vreemde soort kocher (magil tang) en een naaldopvoeder.
De ik liet de schouders geboren worden van het kindje en legde het op de buik van de moeder waar Marlies klaarstond om het kindje op te vangen en af te drogen. Msichana riep ik (wat meisje betekend). Ik had het kindje afgenaveld. Marlies nam het mee om te wegen en in Kanga in te bakeren (de vervangende methode van het skinnen hier is inbakeren. Het werkt zeer goed, de kinderen zijn heel rustig en heel alert.)
Nu leg ik jullie uit hoe wij hier afnavelen. We zetten de ene “kocher” op de navelstreng, vervolgens trekken we onze handschoenband eraf en deze gebruiken we als navelklem. Het is lastig om iets te knopen met handschoenen in een verkeerde maat maar je wordt er vanzelf handig in
Na de geboorte van het kindje. Liet ik de placenta komen. Ze masseren hier de baarmoeder heel veel en drukken de placenta er soms uit. Dit is tegen mijn principes en dit doe ik dus niet. Conclusie ik ben 5 minuten langer bezig dan wanneer ze de placenta eruit duwen. De placenta werd perfect geboren en was helemaal compleet. Ik controleerde op scheuren maar ze was helemaal gaaf. Geen schiftje, ruptuurtje niets. Ik geef eerlijk toe dat ik zeer content was met mijzelf op dat moment. Samen met Marlies samen heb ik een perfecte bevalling gedaan. Het Is zo rustgevend om een vriendin erbij te hebben in plaats van een begeleidster die continu op je vingers zit te kijken en al doe je de bevalling perfect ze nog steeds op en aanmerkingen hebben en ze niet vertellen dat je het goed deed.
De moeder was dol gelukkig. Ik vroeg haar hoeveel kinderen ze had. Ze had 4 jongens en was intens gelukkig met haar prachtige eerste msichana! Wat een avond.

De tweede bevalling in nacht 2 was een heel rustige bevalling die we zagen aankomen. Ik had inmiddels wat woordjes geleerd om een bevalling te doen. Zoals persen: Sukuma, ademen: hema. Hier kom je al heel ver mee.
De vrouw was heel rustig op haar 10 cm ontsluiting gekomen en ik stond samen met de vroedvrouw in de verloskamer klaar om haar bevalling te doen. Terwijl ik naar haar perineum keek zag ik dat zij bij haar vorige bevalling(en) behoorlijk was uitgescheurd tot minstens een 3e graads ruptuur. Ik zag de bui al hangen. Het hoofde kwam en ik heb met de meeste kracht die ik heb en op mijn beste manier een zo goed mogelijk damsteun gemaakt voor dat getekende perineum. Het hoofdje werd geboren en de schouders er vlug na. Een prachtige mvulana (jongetje). De placenta kwam en werd compleet geboren zoals het hoort. Ik controleerde het perineum en zag dat mijn damsteun goed heeft gewerkt wat ik zag een zeer klein 2e graads ruptuurtje. Ik kreeg de naald met lidocaïne (verdoving) in mijn hand met de vraag of ik wilde hechten. Dat laat ik me natuurlijk geen 2 keer vragen. Eerst infiltreren. Ohh, shit! Hoe deed je dat ook al weer. Snel in mijn bijna overvolle archief gezocht en gevonden. Ik heb geïnfiltreerd zoals ik dacht dat het moest, wat ik over had gewoon maar eroverheen gespoten. En daar ging ik dan hechten en ik wist gewoon niet waar ik moest beginnen. Al die hechtingen die ik geassisteerd heb en ik wist het nog niet. Conclusie het is zoooooo anders wanneer jij het zelf moet doen. Daarom resulteerde dit in het zetten van 2 hechtingen en toen werd het met uitleg overgenomen. De volgende doe ik gewoon weer zelf.
Bevalling 3 in nacht 3 was een interessante. Ik moet hiervoor eerst het verhaal vertellen over een bevalling die ik 2 uur daarvoor assisteerde. Of althans dat was de bedoeling. Cynthia haar patiënte en Marlies haar patiënte bevielen tegelijk. Die van Cynthia ging sneller dus stond ik daarbij. Ik zetten mijn nepbril op en godzijdank dat ik dat deed. Wat binnen 1 seconde kwam er een giga plas bloed over me heen. (Ik stond bij het hoofd van de moeder dus ook niet echt in het schietveld). Mijn uniform was nu wit met grote rode vlekken. FLATCH!! Plas met bloed 2 over me heen. Deze keer in mijn gezicht. Mijn neus, mijn bril was vol bloed. De vroedvrouw pakte direct terpetine ontsmetting en maakte mijn gezicht en vooral mijn neus helemaal schoon. Ze nam mij mee om direct mijnkleding te wassen omdat het er anders niet meer uit zou komen. Ik baalde gigantisch. Geen assisterende bevallingen en de enige vrouwen die ik opnam waren vrouwen met een infectie die alleen ter controle bleven. Ik zag de bui al hangen. Een bevalling en nutteloze nacht voor Chantal. De vroedvrouw zei dat ik mijn kleding uit moest doen en gaf mij haar Kanga. Daar stond ik dan in mijn topje met een omslag doek op de verloskamer, mijn mooie blauwe sokken met bloemetjes en mijn witte gympjes eronder. Op dat moment was het totaal niet grappig maar als ik er zo aan terug denk moet ik stiekem toch wel lachen. Ik heb lekker zitten chagrijnen, ook tegen de meiden en die hadden dat niet verdiend wat zij konden er niets aan doen. Wat was nu het geval. Vermoedelijke een placenta praevia. (Een placenta die gelokaliseerd is aan de onderkant van de baarmoeder bij de uitgang. Wanneer de baarmoeder mond dan begint te ontsluiten komt de placenta los wat veel helder rood bloed geeft. Een teken dat er iets niet goed is.) Na 1 uurtje had ik mijn eigen kleding aangetrokken, een blauwe linnen broek en een wit shirt. We gingen slapen. En precies op dat moment komt er een vrouw binnen gestrompeld al hijgend en puffend. De meiden keken mij aan want het was mijn beurt. Maar het enige waar ik aan kon denken was “ik ga echt geen bevalling doen met mijn normale kleding aan!”. Waarop de meiden zeiden neem haar eerst op dan zien we wel verder. Maar natuurlijk waar vriendinnen voor zijn wanneer er 1 koppig is, is gewoon stug blijven liggen in bed en je verder er niet mee bemoeien. Ik onderzocht haar 8 cm ontsluiting en een goed aandrukkend hoofd. Een was een 3e dus tegen de tijd dat ik haar het bed voor de verloskamer had aangeboden liep ze terug en ging op het verlosbed liggen, onderzoek 10 cm! Serieus dat was nog geen 2 minuten. Ik kreeg een schort voor mijn kleding, handschoenen aan en dacht alleen maar ik wil geen vieze kleding voor de 2e keer. Mevrouw luisterde niet zoals het hoort wat resulteerde in een ferme klap in haar gezicht. (Hoe bruut het ook was van de vroedvrouw, ze luisterde daarna wel.) Ik deed de bevallingen zoals ik de andere deed. Rustig en op mijn gemakt. (In België had ik met knikkende knietjes gestaan). Hier gaat het zo rustig en ontspannen. Vermoedelijk ook omdat de verloskundige zo vriendelijk zijn richting ons en ze ons echt willen helpen.
Dat moment werd er een prachtige mvulana geboren. De eerste van die avond. Opnieuw een gaaf perineum. Maar toen kwam punt 2. Een fluxus. De placenta was geboren en deze was compleet. Ik masseerde de baarmoeder terwijl en van onderen een straal bloed op het bed viel en bleef vallen. Na 5 minuten (de blaas was al leeg, methergine geven ze hier niet en Oxytocine had ze al 20I/U van gehad) deed de vroedvrouw maar een manuele afhaling en er kwam een groot stolsel uit. De bloeding stopte direct. Ik legde haar op een bed en poetste daarna de verloskamer. (Dat is nooit een favoriete bezigheid geweest).
Ik ging een half uur later slapen en dacht dat ik blij was met de 2 mutsen die op het bed naast mij al lagen te ronken dat zij erbij waren en niet naar mijn koppigheid geluisterd hebben. Terwijl ik slaap probeerde te vatten met een vroedvrouw op de achtergrond die met een cirkelzaag bomen probeerde om te zagen, dacht ik terug aan de 3 krullenkopjes die ik in 3 dagen ter wereld heb gehaald. En ik viel in slaap!